Bilgisayarý kim icat etmiþtir?

Bilgisayarýn atasý olarak kabul edilen icat, abaküstür. Abaküs, Çinliler tarafýndan 1800’lü yýllarda bulundu. Bu icadý araþtýran filozof Hebiniz Pascal toplama-çýkarma yapan aritmetre adlý bir makine icat etti. Bu aletin içine daha sonra çarpma ve bölme iþlemleri eklendi.rn1830 yýlýnda Charles Booboge önce fark makinasýný icat etti. Bu makine buharla otomatik olarak çalýþýyordu ve diðer bilgisayardan farklý fonksiyonlarý vardý; ayrýca iþlem birimi, depolama birimi ve giriþ çýkýþ üniteleri de bulunuyordu.rnAdolove Louse, analitik makine ile ilgili çalýþmalar yaptý ve Bernolli sayýlarýný hesaplayan bir program yazdý. Bu, dünyanýn ilk programýdýr.rnDaha sonra 1850 yýlýnda Charles Boole sadece 0 ve 1 sayýlarýnýn kullanýldýðý ikilik sayý sistemini buldu.rn1946 yýlýnda Mark 1 adýnda geliþmiþ bir bilgisayar yapýldý ve bilgisayar Amerika’daki nüfus sayýmýnda kullanýldý.rn2. Dünya Savaþýna gelindiðinde daha yüksek hýz, daha küçük hacim ve daha az maliyet gibi arayýþlar arttý, araþtýrmalar hýzlandý. Elektronik teknolojisindeki geliþmelerle 1975 yýlýnda 8800 isimli bir bilgisayar devresi ortaya çýktý. 1977 yýlýnda piyasaya sürülen bilgisayarlarda ise monitör ve klavye yerini aldý. rnkaynak:kolikler.com

Konrad Zuse 1936 yýlýnda ilk programlanabilir bilgisayarý icat etmiþtir.

Bilgisayar, belirli komutlara göre veri iþleyen bir makinedir.

Bilgisayarlar çok farklý biçimlerde karþýmýza çýkabilirler. 20. yüzyýlýn ortalarýndaki ilk bilgisayarlar büyük bir oda büyüklüðünde olup, günümüz bilgisayarlarýndan yüzlerce kat daha fazla güç tüketiyorlardý. 21. yüzyýlýn baþýna varýldýðýnda ise bilgisayarlar bir kol saatine sýðacak ve küçük bir pil ile çalýþacak hâle geldiler. Toplumumuz kiþisel bilgisayarý ve onun taþýnabilir eþdeðeri, dizüstü bilgisayarýný, bilgi çaðýnýn simgeleri olarak tanýdýlar ve bilgisayar kavramý ile özdeþleþtirdiler.

Ancak, günümüzde en yaygýn olarak kullanýlan bilgisayar türü, gömülü bilgisayarlardýr. Gömülü bilgisayarlar küçük boyutlu olup genelde diðer aygýtlarýn denetiminde kullanýlýrlar. Savaþ uçaklarýnda, çamaþýr makinelerinde hatta oyuncaklarda da bulunurlar.

Ýstenilen programý kayýt edip istenilen zamanda çalýþtýrabilmeleri bilgisayarlarý çok yönlü kýlýp hesap makinelerinden ayýran ana özellikleridir. Church-Turing tezi bu çok yönlülüðün matematiksel ifadesidir, ve herhangi bir bilgisayarýn bir diðer bilgisayarýn görevlerini yerine getirebileceðinin altýný çizer. Dolayýsýyla, karmaþýklýklarý ne düzeyde olursa olsun, cep bilgisayarýndan süper bilgisayarlara kadar, bellek ve zaman kýsýtý olmadýðý takdirde hepsi ayný görevleri yerine getirebilirler.

Bilgisayar tanýmýnýn esnekliði ve zaman içerisindeki deðiþim süreci dolayýsýyla ilk bilgisayarý saptamak güçtür. Geçmiþte bilgisayar olarak bilinen birçok aygýt günümüz ölçütlerine göre bu tanýmý hak etmemektedirler.

Baþlangýçta bilgisayar sözcüðü hesaplama sürecini kolaylaþtýran nesnelere verilen bir ad konumundaydý. Bu ilk dönemin bilgisayar örnekleri arasýnda sayý boncuðu (abaküs) ve AntiKitira Makinesi (M.Ö. 150-100) sayýlabilir. Yüzyýllar sonra, Ortaçað sonundaki yeni bilimsel keþifler ýþýðýnda, Avrupalý mühendisler tarafýndan geliþtirilen bir dizi makinesel hesaplama aygýtlarýnýn ilki ise, Wilhelm Schickard'a (1623) aittir.

Ancak, programlanabilir (veya kurulabilir) olmamalarý nedeniyle bu aygýtlarýn hiç biri günümüz bilgisayar tanýmýna uymamaktadýr. 1801 yýlýnda Joseph Marie Jacquard'ýn dokuma tezgâhýndaki iþlemi özdevinimleþtirmek (otomatikleþtirmek) adýna ürettiði delikli kartlar ise bilgisayarlarýn geliþme sürecindeki, kýsýtlý da olsa, ilk programlanabilme (kurulabilme) izlerinden sayýlýr. Kullanýcýnýn saðladýðý bu kartlar sayesinde, dokuma tezgâhý kart üzerindeki delikler ile tarif edilen çizime iþleyiþini uyarlayabiliyordu.

1837 yýlýnda Charles Babbage, adýný Analytical Engine (Çözümlemeli veya analitik makine) koyduðu, ilk tam programlanabilir makinesel bilgisayarý kavramsallaþtýrýp tasarladý. Ancak parasal nedenler ve üzerindeki çalýþmalarýnýn sonlanamamasý nedeniyle bu makineyi geliþtirmedi.

Delikli kartlarýn ilk büyük ölçekli kullanýmý ise Herman Hollerith tarafýndan, 1890 yýlýnda muhasebe iþlemlerinde kullanýlmak üzere tasarlanan hesap makinesidir. Hollerith'in o dönemde baðlý olduðu iþletme ise sonraki yýllarda küresel bilgisayar devine dönüþecek IBM'dir. 19. yüzyýlýn sonlarýna varýldýðýnda, gelecek yýllarda biliþim donaným ve kuramlarýnýn geliþimine büyük katkýda bulunacak uygulayýmlar (teknolojiler) ortaya çýkmaya baþlamýþtýlar: delikli kartlar, Boole cebiri, boþluk tüpleri ve teletip aygýtlarý.

20. yüzyýlýn ilk yarýsýnda ise, birçok bilimsel gereksinim, gittikçe karmaþýklaþan örneksel (analog) bilgisayarlar ile giderildiler. Ancak günümüz bilgisayarlarýnýn yanýlmazlýk düzeyinden hâlâ uzaktýlar.

1930'lar ve 1940'lar boyunca bilgisayar uygulayýmý geliþmeye devam etti, ve sayýsal elektronik bilgisayar'ýn ortaya çýkýþý ancak elektronik devrelerinin buluþundan (1937) sonra gerçekleþebildi. Bu dönemin önemli çalýþmalarý arasýnda aþaðýdakiler sayýlabilir:

Konrad Zuse'nin "Z makineleri". Z3 (1941) ikili sayý tabanýna dayalý iþleyip, gerçel sayýlar ile iþlem yapabilen ilk makinedir. 1998 yýlýnda Z3'ün Turing uyumlu olduðu kanýtlanmýþ ve böylece ilk bilgisayar unvanýný edinmiþtir.
Atanasoff-Berry Bilgisayarý (1941) boþluk tüplerine dayalý olup, ikili sayý tabanýnýn yaný sýra, sýðaç tabanlý bellek donanýmýna sahipti.
Ýngiliz yapýmý Colossus Bilgisayarý (1944), kýsýtlý programlanabiliriðine (kurulabilirliðine) raðmen, binlerce tüp kullanýmýnýn yeterince güvenilir bir sonuç verebileceðini göstermiþtir. 2. Dünya Savaþý'nda Alman silahlý kuvvetlerinin gizli iletiþimlerini çözümlemek için kullanýlmýþtýr.
Harvard Mark I (1944), kýsýtlý kurulabilirliðe sahip bir bilgisayar.
ABD Ordusu tarafýndan geliþtirilen ENIAC (1946), onluk sayý tabanýna dayalý olup ilk genel kullaným amaçlý eletronik bilgisayar unvanýna sahiptir.
ENIAC'ýn olumsuz yanlarýný saptayan geliþtiricileri, daha esnek ve zarif bir çözüm üzerinde çalýþýp, artýk saklý program mimarisi veya daha çok von Neumann mimarisi olarak tanýnan tasarýmý önerdiler. Bu tasarýmdan ilk olarak John von Neumann (1945) yýlýnda gerçekleþtirdiði bir yayýnda söz etmesinden sonra, bu mimariye dayalý olarak geliþtirilen bilgisayarlardan ilki Ýngiltere'de tamamlandý (SSEM). Ayný mimariye bir yýl sonra kavuþan ENIAC'a ise EDVAC adý verildi.

Günümüz bilgisayarlarýnýn neredeyse tamamýnýn bu mimariye uyumlu hâle gelmesi ile bilgisayar sözcüðünün tanýmý olarak da kullanýlmaktadýr. Dolayýsý ile bu tanýma göre geçmiþteki aygýtlar bilgisayar olarak sayýlmasalar da, tarihsel baðlamda yine de o biçimde anýlmaktadýrlar. Her ne kadar 1940'lardan bu yana bilgisayar uygulayýmý köklü deðiþiklikler geçirmiþ olsa da, çoðunluðu von Neumann mimarisine sadýk kalmýþtýr.

Boþluk tüpüne dayalý bilgisayarlar 1950'ler boyunca kullanýmda kaldýktan sonra, 1960'larda daha hýzlý ve ucuz olan geçirgeç (transistör) tabanlý bilgisayarlar yaygýnlýk kazandý. Bu etkenlerin sonucunda bilgisayarlarýn daha önce görülmemiþ bir düzeyde toplu üretimine geçirildi. 1970'lere varýldýðýnda tümleþik devre uygulayýmý ve Intel 4004 gibi mikroiþlemcilerin geliþtirilmesi sayesinde bir kez daha büyük bir baþarým ve güvenilirlik artýþýnýn yaný sýra, maliyet düþüþü de yaþandý. 1980'lerde artýk bilgisayarlar, çamaþýr makinesi gibi günlük hayat kullanýmýndaki birçok makinesel aygýtýn denetleyici donanýmlarýndaki yerlerini almaya baþlamýþlardý. Yine ayný dönemde, kiþisel bilgisayarlar yaygýnlýk kazanýyorlardý. Son olarak 1990'lardaki bilgisunarýn (Internet) geliþimi ile de bilgisayarlar artýk televizyon ve telefon gibi alýþýlmýþ birer aygýt hâline gelmiþlerdir.