Bermuda Þeytan Üçgeni'nin esrarý nedir?

Bermuda Þeytan Üçgeni bulunduðu bölgede baþlý baþýna bir muamma olgusu olmuþtur. O bölgede þimdiye kadar sayýsýný kimsenin bilmediði kadar fazla kayýp vakasý yaþanmýþtýr ve bunlardan geriye tek bir iz bile kalmamýþtýr. Kimsenin açýklama getiremediði bu esrarengiz fenomen, içinde bilim adamlarýnýn da bulunduðu pek çok insan tarafýndan "doðaüstü bir takým güçlerin yaptýrýmý" olarak algýlandý ve öyle lanse edildi. Bu açýklamalar arasýnda kayýp kýta Atlantis'in orada bulunup (bu düþünceyle paralel olarak Atlas Okyanusu ismini almýþtýr.) Kayýp Kýta'nýn hiçbir zaman anlaþýlamayan teknolojik ve manyetik kayýp aygýtlarýndan birinin etkisinden veya o bölgenin defalarca Dünya dýþý varlýklarýn ziyaretlerinde orada yarattýklarý manyetik alanýn bir etkisi olduðu, hatta Kristof Kolomb'un bile tuttuðu günlüklerde, o bölgede gökyüzünde uçan tanýmlamaz cisimlerden bahsedildiði iddia edilmiþtir. Bu esrarengiz üçgen ile ilgili olarak yapýlan son iddia ise uzun yýllardýr devam eden araþtýrmalarýn birkaç yýl önce bir sonuç verdiðinin iddia edilmesi ile ortaya çýktý . Bu son iddia ya göre tüm bu gizemli olaylar aslýnda basit bir doðal gaz cilvesi idi .

Yer altýndan fýþkýran doðal gazlar, sadece yüksek kara parçalarýndan deðil, deniz ve okyanus tabanlarýndan da çýkarlar. Çünkü deniz tabanlarý da üstü suyla kaplanmýþ alçak kara parcalarýdýr. Ancak, okyanuslarýn derinliklerindeki bölgelerden çýkmak isteyen doðal gazlar, oradaki çok düþük ýsýnýn da etkisiyle katý hâle dönüþürler ve "hidrat" denilen beyaz ve tebeþirimsi bir madde hâline gelirler. Çok derinlere dalabilen robot kameralarýnýn bu bölgedeki karbeyaz okyanus tabanýný ve bazý gemi enkazlariný resimlemesinden sonra konuya þu bilimsel açýklama getirilmiþtir: Bu bölge, Gulf Stream denilen sýcak su akýntýsýnýn da geçtiði yerdir. Tabanýn bazen ýsýnmasý yüzünden, bu "tebeþir gazlar" erir ve sudan hafif olduklarý için yüzeye doðru yükselirler. O anda, tabandan yüzeye kadar suyun yoðunluðu azalýr . O sýrada oradan geçen ne varsa, derin bir kuyuya düþer gibi hýzla okyanusun dibini boylar. Çünkü, yoðunluðu düþen su, gemileri taþýyacak kaldýrma kuvvetini oluþturamaz. Gazýn yükselmesi sona erince yoðunluk tekrar eski haline döner ve geride hiçbir iz kalmadan kocaman gemiler kilometrelerce derine gömülmüþ olurlar.

Uçaklarýn düþerek kaybolmasý ise yine ayný sebeptendir. Yüzeye çýkan doðal gazlar, havadan da hafif olduklarý için yükselmeye devam ederler. Bu kez yoðunluk azalmasý, bölgenin üzerindeki atmosferde oluþur. Oradan tesadüfen geçen bir uçak hemen irtifa kaybeder ve motorlarý durur. Çünkü, motorlardaki benzinin yanmasý için oksijene ihtiyaç vardýr ve düþük yoðunluklu havanýn içindeki oksijen miktarý motorlarýn çalýþmasý için yeterli deðildir. Böylece uçak da , hýzla okyanus tabanýna doðru iniþe geçer.