Osmanli imparatorluðunda ilk anayasanýn ne zaman yürürlüðe girdi ve anayasal düzene niçin ihtiyaç duyuldu?

1876 Anayasasý Osmanlý Ýmparatorluðu'nun ilk ve tek anayasasýdýr. Ýki meclisli bir anayasadýr. Heyeti Ayan üyelerini Padiþah seçer. Meclisi feshetme yetkisi Padiþaha aittir. 1876 Anayasasý, ilk kez, halkýn temsilcilerinden oluþan bir meclisin kurulmasýný öngörerek, padiþahýn yaný sýra, halkýn iradesinin de devlet yönetimine yansýmasýna imkân tanýmýþtýr.
1876 Anayasasý ile, artýk, padiþah ülke yönetiminde tek söz sahibi olmaktan çýkmýþtý. Halkýn temsilcilerinin istekleri de göz önüne alýnmak durumundaydý. Bir baþka deyiþle, padiþahýn mutlak yetkisi sýnýrlandýrýlmýþ, þarta baðlanmýþtý. Zaten, o döneme adýný veren "Meþrutiyet" sözcüðü de, mutlak monarþinin, yani tek kiþinin sýnýrsýz yönetiminin þarta baðlanmasý, kýsýtlanmasý, sýnýrlanmasý demektir. Amacý, devletin içinde bulunduðu sorunlara bir çözüm bulmak, daha açýk bir ifade ile, imparatorluðun çöküþüne engel olmaktýr. Batýlý ülkelerin devlet sisteminin bazý özelliklerinin benimsenmesi ile, devletin, içine düþtüðü kötü durumdan kurtarýlabileceði düþünülmüþtür.