Fabl nedir?

biri sadece konuþan hayvanlar ve doða üstü yaratýklar varken masal daha geniþ bir açýdan ele alýr.kaynak 1 , kaynak 2

fabl
isim, edebiyat Fransýzca fable
Kahramanlarý çoklukla hayvanlardan seçilen, sonunda ders verme amacý güden, genellikle manzum hikâye, öykünce.



masal
isim Arapça me²el

1 . Genellikle halkýn yarattýðý, hayale dayanan, sözlü gelenekte yaþayan, çoðunlukla insanlar, hayvanlar ile cadý, cin, dev, peri vb. varlýklarýn baþýndan geçen olaðanüstü olaylarý anlatan edebî tür:
"Masal olsun roman olsun, ikisi de anlatý sanatýdýr."- N. Cumalý.
2 . mecaz Boþ, boþuna söylenmiþ söz:
"Müttefikler karþý hücuma geçtikten sonra, milleti ayný masalla uyutmak olanaksýzlaþtý."- H. Taner.
3 . mecaz Deðersiz, önemsiz þey:
"Yaratýcý gücü kalmayan bir yazýcý bir masaldan baþka nedir?"- H. E. Adývar.

WÝKÝPEDÝ:

içinde bir ders ya da öðüt bulunan öyküdür. Yazar genellikle bu dersi öykünün sonunda, 'gülme komþuna, gelir baþýna' gibi bir cümleyle özetler.

Fabllarýn kahramanlarý genellikle havyanlardýr. Ama bu hayvanlar insanlar gibi düþünür, konuþur ve týpký insanlar gibi davranýr.

Dünyanýn en ünlü fabl yazarlarý Ezop ve Jean de La Fontaine'dir. Ezop'un fabllarý Ý.Ö. 300 yýlýnda derlenerek yazýya geçirilmiþtir. ABD'li James Thurber ve Ýngiliz George Orwell çaðdaþ fabl yazarlarýdýr.


Özellikleri
1.Baþrollerinde hayvanlarýn rol aldýðý hayvanlarýn konuþtuðu hayvan hikayeleri..(örn: aðustos böceði ve karýnca)
2. Bu isin en bilinen kiþileri Beydeba, Ezop ve La Fontaine‘dir.
3. Ýnsanlar arasýnda cereyan eden olaylarý hayvanlar bitkiler ya da cansýz varlýklar arasýnda geçiyormuþ gibi göstererek bu yolla insanlara ahlak ve ibret dersi vermek örnek göstermek ya da bir düþünceye güç kazandýrmak isteyen bir çeþit masaldýr.
4. Teþhis ve intak sanatlarý üzerine kurulmuþtur.
5. Dünya edebiyatýnda ilk ve önemli fabllar Hint yazarý Beydeba’ya aittir. Beydeba ’nýn fabllarý Kelile ve Dimne adlý bir eserde toplanmýþtýr.
6. Türkçedeki ilk örneði Harname'dir

Kahramanlarý çoklukla hayvanlardan seçilen, sonunda ders verme amacý güden, genellikle manzum hikâye, öykünce.